Hulp vragen

Durf jij hulp te vragen?
Regelmatig worstelen we met het leven, met ons lichaam en alle emoties en gedachten.
Ik merk het in mezelf en de mensen om me heen, we gaan diep en het vraagt veel van ons.
Dan hulp vragen schijnt nog al eens een dingetje te zijn.

Ik merk het ook bij mezelf. Ik ben vaak teleurgesteld in het vragen om hulp. Het maakte me klein en onzeker. Ik ging geen vragen meer stellen of zeggen hoe het echt met me ging. Het voelde of ik faalde.
Ik dacht echt dat ik het zelf maar op moest lossen.
Een tijd lang dacht ik dat ik het echt allemaal wel zelf aan kon. Niet zeuren maar doorgaan…….

Een paar keer ben ik flink diep gegaan. Burn-out, postnatale depressies 2x.
Ik had ook bedacht dat ik als Yogadocent toch echt niet kon zeggen dat ze gestrest was of vet overprikkeld…….

Inmiddels ben ik me bewust geworden van de kracht van een Burn-out en overprikkeling.
Het was destijds mijn lichaam die mij vertelde dat het nu echt helemaal klaar was! Dat ik echt iets anders nodig had. Een ander manier om met mezelf om te gaan en een ander manier van keuzes maken in mijn dagelijks leven.
Die momenten van crisis in mij hebben mij uiteindelijk super ver gebracht.
Op dat moment had ik dat natuurlijk niet door. Daar kwam ik gaande weg achter.

Ik leerde hulp vragen. Ont-dekken dat ik het allemaal niet zelf hoefde te doen. Dat hulp vragen helemaal oké is en ik totaal niet faal.
Falen, ja dat is toch wat. Dat past niet in de maatschappij. Dan ben je zwak en dat is slecht. Wat een overtuiging, en die zit er bij velen van ons in.

Mijn lichaam zei keihard STOP!
Ik had iets anders te kiezen, maar wat dan?
Alleen met de juiste hulpbronnen kon ik verder en dat heb ik gedaan. Ik ging hulp vragen om met mezelf aan de slag te gaan.  Zo leerde ik contact krijgen met de Akkelien die verstopt zat onder zoveel lagen van verwachtingen, angst, verdriet, onbegrip, stress en burn-out.
Want ja, de yogadocente is ook maar een mens. Iemand die over het algemeen bewust kiest voor zelfontwikkeling en dan gebeuren er dingen zoals ik heb mee gemaakt.
Ik leerde hulp vragen en mezelf helen.
Dat was soms heel moeilijk en af en toe ook behoorlijk angstig maar ik ging door want, ik was op de goede weg. Dat voelde ik wel.
Hulp vragen en krijgen heeft me heel veel gegeven.

Het is nog af en toe een dingetje voor mij om hulp te vragen.
Ik weet het nu van mezelf en herken het zodat ik een bewuste nieuwe keuze kan maken. Dat is heel fijn.

Heb jij hulp of begeleiding nodig?
Bij deze laat ik jou weten dat mijn deur voor je open staat en dat je bij mij van harte welkom bent. Schroom niet om contact met me op te nemen. Je hoeft het niet alleen te doen.

Hartegroet Akkelien